Reacties op boek "Over liefde en loslaten"

(Dit boek is eind februari 2017 verschenen.)

"Ik wil u bedanken voor dit inzicht"

Beste heer Geurtz,
Na het lezen van Verslaafd aan liefde begon ik te begrijpen dat ik nog niet van mijzelf hield. Iedereen zei wel ‘je moet eerst van jezelf leren houden’... maar hoe werkt dit dacht ik altijd?? Dankzij dit proces begon er iets in mij te leren nee zeggen en mezelf te leren begrenzen. Geen pleasegedrag meer, uit liefde voor mezelf. Maar toch (besef ik nu pas) zocht ik op moeilijke momenten nog steeds naar ankers buiten mezelf, als witte wijn of van die stomme ‘relatie’ apps als toevlucht als ik boos was op X voor het na vijf jaar nog niet kunnen kiezen voor mij. Na een paar jaar komt Over liefde en loslaten op mijn pad en gebeurt er iets moois; Ik ben niet meer bang want ik begrijp het begrip angst! Ik voel me opeens niet meer in wegduwmodus want het wegduwen door X van mij gaat niet om mij. Het is zijn angst wat niet eens bestaat... wat mooi dat ik nu mijn eigen afwijzing van zijn afwijzing begrijp.
Ik wil u bedanken voor dit inzicht. Hoe mooi werken onze hersens dat je jezelf dus kunt pijnigen maar ook kunt ‘genezen’ van pijn die er eigenlijk niet eens is maar je eigen hersens zelf creëren.
Veel veel dank!
Fijne groet,
Marlous

"Mijn leven is erdoor verrijkt"

Dag Jan,

De laatste 2 jaar is mijn (nu 50-jarige) leven roerig. Ik kon niet anders dan afschudden wat wrong. Maar hoe? Wanneer? En: wat precies? Ik heb uiteindelijk stappen durven zetten die voor grote verschuivingen zorgen voor mij en mijn omgeving. Het waren sprongen in het diepe, in het vertrouwen dat de weg zich wel zal vormen. Want het pad was nog ongebaand.

Rond oktober 2016 heb ik voor het eerst kennis gemaakt met jouw werk. Nu, een half jaar later, ervaar ik wat "thuis komen bij mijzelf" inhoudt. Het is mijn paradigma shift. Mijn leven is erdoor verrijkt. Het zal nooit meer zijn als voorheen. Het "thuiskomen..." maakt vanaf nu onderdeel uit van mijn levensgeluk. Het draagt daar aan bij. Het ontroert mij. Het voelt als weer (of: nu pas ècht) geboren worden.

Ik ben jou erkentelijk dat jij jouw visie zo duidelijk met ons deelt. Het brengt mij veel.

Mijn hartelijke dank!

Braille

"Het klopt gewoon helemaal"

Beste Jan,

Via deze weg zou ik je heel graag willen bedanken. 'Je' en 'Jan', omdat je boeken me door een hele zware periode heen loodsen, en je voor mij voelt als een spirituele leermeester en niet als een onbekende.

Mijn vriend en ik zitten volop in een relatiecrisis (hij begon op de dag dat jouw nieuwe boek uitkwam, hoe toepasselijk). In de jaren hiervoor zijn we allebei volop bezig geweest met onze spirituele ontwikkeling, en in het afgelopen jaar is het in een behoorlijke stroomversnelling terecht gekomen. De afgelopen weken is gebleken dat mijn partner verliefd is op een collega, en zij op hem. Dit heeft een heleboel losgemaakt en drukt op alle mogelijke knoppen en oude patronen, maar voelde vanaf het begin als een kans om te groeien en te leren.

Het zijn bijzonder heftige weken, en steeds als we dachten een soort van doorbraak te voelen bleek er toch nog een laag onder te liggen. Het is voor mij een enorme ontdekkingstocht, en ik kom steeds meer tot de conclusie dat ik heel erg blij met mezelf ben  en ben getuige van een enorme groei bij mezelf. Ondertussen ben ik zelfs een aantal keer tot het punt gekomen waarop ik geen enkel verwijt of afwijzing naar mijn gevoel voelde en alles gewoon kon laten zijn, met als gevolg een enorme rust en ruimte.

Op de momenten dat ik er volledig doorheen zit en mijn hoofd de overhand heeft, heb ik steeds weer teruggegrepen naar jouw boeken. Lezen en herlezen, voelen en nog meer voelen. Het sleept mij er echt doorheen, en het is bijzonder om steeds weer dingen uit mijn gevoel en ontwikkeling te herkennen in wat jij schrijft. Het klopt gewoon helemaal. Ik wil je op deze manier dan ook enorm bedanken, je boeken geven me steeds weer precies de goede steun om door te gaan en me verder te ontwikkelen.

Wellicht tot in de toekomst, en een heel dankbare groet,

Anne

"Wat een goed idee de kaarten en de bijbehorende uitleg"

Dag Jan,

Bezig in je nieuwste boek. Wat een goed idee de kaarten en de bijbehorende uitleg. Heb er inmiddels diverse "eigen" kaarten van gemaakt en ze doen me goed. Ook deel 1 helpt me. Dat wil ik je graag laten weten. Zit midden in een vrij roerige tijd: vader onlangs overleden na kort ziekbed, baan geschrapt bij een reorganisatie en een liefdevolle relatie van een jaar is onlangs beëindigd. Volgens mij ga ik binnenkort spiritueel doorbreken, levenscrises genoeg ;).

Had en heb de nodige hartzeer. Ging bij het verbreken van de relatie eerst door heel wat pijnlijke gevoelens heen, voelde me verdoofd, verward, gekwetst en m'n geest maakte overuren met het bedenken van allerlei verklaringen, oplossingen, insinuaties, etc. M'n hart deed gewoon echt zeer. Door met je pijnlijke-emoties-meditatie te zitten en met de kaarten te werken, heb ik afgelopen weekend in dankbaarheid afscheid kunnen nemen van mijn vriend. Nu nog verder afkicken van alle gulle aandacht die ik graag en gretig in ontvangst nam.

Lieve groet,

Anne (52)

"Ein-de-lijk inzicht gekregen in wat er (in mijzelf) gaande is"

Beste Jan,

Na veel verzet, lijden, boeken, coachingssessies, groepstrainingen, paragnosten, praten, angst, feesten, zuipen, gevaarlijke dingen doen, afgelopen zaterdag toevallig op jouw boek ‘Over liefde en loslaten’ gestuit. Nu twee maal in 1 keer uitgelezen. Ein-de-lijk inzicht gekregen in wat er (in mijzelf) gaande is. Daarvoor wil ik je heel hartelijk bedanken!
Nu oefenen.
Met vriendelijke groet,
Machiel

"Vanaf de eerste bladzijde was er veel herkenning"

Dag Jan,

Ik heb je boek besteld en ben hier nu druk mee bezig. Vanaf de eerste bladzijde was er veel herkenning. Ik kan nu jouw antwoorden in de mails aan mij ook beter plaatsen. De tekst op de kaarten heb ik zelf op kaartjes gezet en door hier mee bezig te zijn komen de woorden meer binnen. Soms is het nodig dat ik de uitleg in het boek lees en het lijkt dan alsof ik meer bij de kern kom. Wat ik ook wonderlijk vind is dat het lijkt alsof ik op een diepere laag kom, een laag waarbij niet alleen de crisis van nu een rol speelt, maar ook van jaren terug. Het motorongeluk van mijn partner, mijn scheiding van mijn eerste partner. Door die gevoelens er gewoon te laten zijn, niet meer weg te stoppen, weg te redeneren of te veroordelen komt er langzaam aan een soort rust.

Op dit moment is er van alles in ons gezin aan de hand en heb ik soms het idee dat mijn wereld instort en ik het niet meer aankan. Maar met de kaarten en mediteren komt er een soort lichtheid, heel af en toe nog maar. Elke dag is weer anders, ik kan me intens blij voelen als ik wandel of zing of met mijn gezin aan het ontbijt zit. Maar er zijn ook dagen dat ik me net zo somber voel als het weer; grauw en verdrietig. Ik probeer het te laten gaan en dan is het minder erg dan voorheen.

Ik kan nu ook kijken naar eigenschappen die ik van mezelf niet zo mooi vind: ik wil erg graag mijn zin krijgen, ik wil aandacht, veel aandacht en ik kan me ook heel erg zielig voelen in zo’n situatie. Heel af en toe piept er dan een gedachte naar boven dat ik om mezelf moet lachen, daar gaat ze weer.
Telkens weer aanvaarden en loslaten.
Met vriendelijke groeten,
Paulette

"Ik vond het mooi om te lezen dat je worstelde met jouw eigen pijnlijke gedachten en gevoelens"

Hallo Jan,

Met veel interesse en enthousiasme heb ik jouw nieuwe boek gelezen. Ik heb het in de eerste week dat het uitkwam gekocht; er lag een hele stapel van bij mijn boekhandel, en ik ben meteen gaan lezen (ik wilde het uit hebben voor de lezing). Ik vond de inspirerende meditatiekaarten heel leuk en ik ben daar heel blij mee. Jouw lezing in de Vondelkerk heb ik ook bijgewoond, en het was mooi  om te merken hoe iedereen aan jouw lippen hing en ademloos luisterde, terwijl het best lastig te begrijpen materie was. Knap hoe je dat zo doet. Ik luisterde ook met veel betrokkenheid, heel mindful. Ik vond het mooi om te lezen dat je worstelde met jouw eigen pijnlijke gedachten en gevoelens. Het is heel troostend en ook prettig om te merken dat je niet vanuit een grote hoogte ons onwetende lezertjes iets probeert bij te brengen. Je laat ons zien dat je, ook als je al vele boeken hebt geschreven over meditatie, verslavingen, gehechtheden, je al jaren cursussen geeft, toch ook je diepgaande worstelingen hebt; dat getuigt van moed, en het zorgt ook voor een grotere verbondenheid met je publiek, volgens mij. Het is zo herkenbaar, daardoor wordt het ook gemakkelijker voor ons, lezers, om onze eigen kwetsbaarheden te onderzoeken. Dus hulde.

Tegelijkertijd brengt het soms ook wat wanhoop bij me teweeg, het idee dat ik er dus ook nog lang niet ben. Ik heb wel het idee dat je iedere keer weer een nog beter boek schrijft, steeds jezelf weer overtreft en dat vind ik echt grote klasse. Dus: dankjewel voor weer een heel mooi boek, waar ik veel aan heb, en ik weet zeker dat ik er ook later nog veel aan zal hebben. Ik denk dat het een hele klus is om zo'n boek te schrijven, en ik heb er ontzag voor hoe je zo begrijpelijk iets onder woorden kunt brengen, dat heel moeilijk te begrijpen is. Dat is echt een gave.

Groetjes van Nicole

"Het is zo haalbaar, zoals je het beschrijft, zo echt, zo begripvol"

Dag Jan,

Fantastisch.....met zo veel pijn lees ik je boek, en terwijl ik lees wordt er telkens door alle beknelling heen, een glimlach op mijn gezicht getoverd. Het is zo haalbaar, zoals je het beschrijft, zo echt, zo begripvol. Vaak zo herkenbaar, soms zo moeilijk echt te begrijpen, maar keer op keer opnieuw lezen, en dan blijkt het zo helder te zijn.

De ene dag zo trots dat ik m'n pijnlijke emoties niet loslaat op mijn beste vriend  (lees: ex, verslaving, zielsverwant, collega enz.....), maar in mezelf toe laat. En dan gister m'n valse klauwen weer volledig naar hem uitgeslagen (via de app.....pfffff) doordat ik volledig vast zat in het verhaal van m'n gedachtes, verwijten, angsten. Oeps. Echt weer te ver gegaan, met als gevolg de 56e contactbreuk. Vreemde opluchting als gevolg. Maar die komt niet vanuit mezelf....dat besef ik!

Maar ik oefen, en ben al zo veel verder dan ik ooit was. Haal mezelf nu niet volledig omlaag (bewust dan) om wat ik heb gedaan, maar voel me uitgedaagd door deze nieuwe crisis. Door je boek weet ik dat het haalbaar is.

En wat ik blijkbaar dus al prima doe....is oefenen zonder te streven naar een resultaat, maar vol vertrouwen.

Heb telkens de neiging je van alles te vragen, maar zodra ik weer een hoofdstuk verder ben, zijn alle vragen alweer beantwoord.

Dank je Jan. Dat je je lijden  met ons (je lezers) deelt.
Groetjes,
Ans